Η αιτιολογία της παχυσαρκίας δεν στηρίζεται μόνο στη γενετική προδιάθεση ή το περιβάλλον αλλά και στις ψυχοκοινωνικές προεκτάσεις που παίζουν σημαντικό ρόλο στην εξέλιξη, τη διατήρηση αλλά και τη θεραπευτική αντιμετώπιση. Η αρνητική εικόνα του εαυτού συμβάλλει στη συντήρηση ενός φαύλου κύκλου όπου το φαγητό χρησιμοποιείται ως διέξοδος στο πρόβλημα, ως συνήθεια ή τρόπος διαχείρισης συναισθημάτων λειτουργώντας σαν άλλοθι για βαθύτερα ψυχολογικά προβλήματα, όπως αυξημένο άγχος και καταθλιπτική διάθεση.

Αποτελεί απειλή για τη σωματική υγεία, καθώς ευθύνεται για υπέρταση, σακχαρώδη διαβήτη, εγκεφαλικό επεισόδιο, στεφανιαία νόσο, άπνοια, οστεοαρθρίτιδα και αναπνευστικά προβλήματα, όπως επίσης συνδέεται με διαφόρων ειδών καρκίνους.

Το κάθε άτομο αναπτύσσει διαφορετική σχέση με το φαγητό και δίνει άλλη σημασία και λειτουργία σε αυτό. Σημαντικό αλλά όχι καθοριστικό ρόλο παίζει μια βιολογική προδιάθεση, αλλά το αν η εξέλιξή της οδηγήσει σε παχυσαρκία ορίζεται από τη σκέψη, τα συναισθήματα και τη συμπεριφορά απέναντι στο φαγητό. Η οικογένεια συμβάλλει αρκετά, όπως επίσης και οι συνήθειες της κάθε κοινωνίας σε συνδυασμό με την προσωπικότητα και την προσαρμοστικότητα του ατόμου.

Είναι συνηθισμένο για το άτομο να τρέφεται βάσει των θέλω και όχι τόσο της ανάγκης του σώματος. Τα άτομα με παχυσαρκία όπως και με τις υπόλοιπες διαταραχές πρόσληψης τροφής έχουν μια υπερβολική ενασχόληση με το φαγητό, την εικόνα του σώματός τους, την ποσότητα του φαγητού και την ποιότητά του. Υποφέρουν από ενοχές ότι δεν κάνουν το κοινωνικά αποδεκτό και έχουν χαμηλή αυτοεκτίμηση και αυτοπεποίθηση.