Οι ψυχολογικές αντιδράσεις για τα άτομα που προχωρούν σε διαζύγιο μοιάζουν με τα στάδια του πένθους και της απώλειας γενικότερα και ποικίλουν από άνθρωπο σε άνθρωπο: άρνηση, άγχος, θυμός, οργή, μελαγχολία, κατάθλιψη, χαμηλή αυτοεκτίμηση, παλινδρόμηση, αίσθημα ανακούφισης, συναισθηματική προσκόλληση στον άλλο σύζυγο, αγωνία κλπ.

Είναι διαπιστωμένο ότι η απώλεια αυτή, αποτελεί μία τραυματική εμπειρία και ο ψυχικός πόνος που προκαλείται από το χωρισμό είναι μεγάλος και για τους δύο συζύγους.

Ο τρόπος αντιμετώπισης ενός διαζυγίου κοινωνικά, διαφέρει σημαντικά από χώρα σε χώρα και ακόμα και μεταξύ περιοχών της ίδιας χώρας. Σε ορισμένες περιοχές λοιπόν, βιώνεται ως πολύ στρεσογόνο ένα διαζύγιο γιατί υπάρχει κοινωνική απομόνωση.

Πρέπει όμως να τονισθεί ότι γενικά οι κοινωνικές σχέσεις αυτή την περίοδο του διαζυγίου, λειτουργούν προστατευτικά απέναντι στο στρες και η κοινωνική υποστήριξη μετριάζει τις αρνητικές επιδράσεις στη ζωή του ατόμου που το βιώνει.

Οι έρευνες έχουν δείξει ότι ένα διαζύγιο μειώνει τα οικονομικά έσοδα και των δύο και δημιουργεί χρόνιες πολλές φορές οικονομικές δυσκολίες. Από αυτές τις οικονομικές δυσκολίες πολλές φορές διαταράσσονται οι σχέσεις μεταξύ των δύο πρώην συζύγων και επηρεάζονται και τα παιδιά. Αυτό αυξάνει το στρες και των δύο συζύγων, γίνεται λόγος διαρκούς διαμάχης που φυσικά στρεσάρει και τα παιδιά.

Ειδικά στην αρχή ενός διαζυγίου που όλα τα συναισθήματα είναι πυροδοτημένα, είναι πάρα πολύ δύσκολο χωρίς την βοήθεια ειδικού να μπορέσουν δύο άνθρωποι που δυσκολεύτηκαν να επικοινωνήσουν εντός γάμου, να το καταφέρουν για τα παιδιά τους. Όμως είναι απολύτως απαραίτητο να καταφέρουν να βρουν κώδικες επικοινωνίας και συνεργασίας για την ψυχική ηρεμία των παιδιών τους.