Π ολλές φορές στην καθημερινότητα λέμε «συγγνώμη» για να δεχτούμε ένα απλό «εντάξει», όμως η συγχώρεση είναι κάτι περισσότερο από λέξεις. Είναι μια διαδικασία που μπορεί να ωφελήσει τόσο αυτόν που την αποζητά, όσο κι εκείνον που τη δίνει.

Η συγχώρεση δεν έχει να κάνει με τους άλλους, έχει να κάνει μ’ εμάς. Είναι στην ουσία πράξη αγάπης προς τον εαυτό μας, η οποία μας επιτρέπει να έχουμε πιο υγιείς σχέσεις με τους άλλους και να κάνουμε μαζί τους υγιείς δεσμούς. Όταν συγχωρούμε απελευθερώνουμε από μέσα μας τα τοξικά συναισθήματα, την πικρία, τον πόνο ή το μίσος, και τα μεταμορφώνουμε σε κάτι δημιουργικό ευεργετώντας παράλληλα τον εαυτό μας. Ουσιαστικά ανοίγουμε την αγκαλιά μας στους άλλους ανθρώπους, μεγαλώνει μέσα μας η αγάπη και η ηρεμία.

Η συγχώρεση έχει να κάνει με την αλλαγή οπτικής. Με τον τρόπο που βλέπουμε τους άλλους και τα γεγονότα. Όταν συγχωρούμε τους άλλους, αναγνωρίζουμε και αποδεχόμαστε τη διαφορετικότητά τους και γινόμαστε πιο ανοιχτοί.

Σ υγχώρεση δεν σημαίνει λήθη. Συγχώρεση δεν σημαίνει ότι αποδεχόμαστε τους πάντες και τα πάντα. Συγχώρεση σημαίνει ότι αναγνωρίζουμε τι έχει γίνει και ποιος το έχει κάνει, αλλά τ’ αφήνουμε πίσω μας. Ότι αποδεχόμαστε ό,τι έχει γίνει και προχωράμε απελευθερωμένοι και χωρίς προσκολλήσεις σε καταστάσεις και πρόσωπα του παρελθόντος.

Η συγχώρεση δεν αφορά μόνο στους άλλους. Αναφέρεται και στον εαυτό μας. Όπως συμβαίνει και με τους άλλους, έτσι συμβαίνει και μ’ εμάς. Ποτέ δεν είμαστε μόνο καλοί ή μόνο κακοί. Όλοι έχουμε προτερήματα, αλλά κι ελαττώματα. Υπάρχουν πράγματα που μπορεί να έχουμε μετανιώσει που κάναμε. Κουβέντες που δεν έπρεπε να πούμε. Όμως σε κάθε περίπτωση είναι βοηθητικό αν κατανοήσουμε πώς εκείνη τη στιγμή κάναμε ό,τι κρίναμε πως ήταν καλύτερο στις δεδομένες συνθήκες. Αν μάθουμε να εμπιστευόμαστε και να υποστηρίζουμε τις αποφάσεις και τις πράξεις μας θα έχουμε κάνει ένα βήμα πιο κοντά στη συγχώρεση του εαυτού. Ο Κομφούκιος έλεγε «όσο περισσότερο γνωρίζεις τον εαυτό σου, τόσο περισσότερο τον συγχωρείς.»